2Altı gün sonra İsa, yanına yalnız Petrus, Yakup ve Yuhanna'yı
alarak yüksek bir dağa çıktı. Orada, gözlerinin önünde İsa'nın
görünümü değişti. 3Giysileri göz kamaştırıcı bir beyazlığa büründü;
yeryüzünde hiçbir çamaşırcının erişemeyeceği bir beyazlıktı bu. 4O
anda Musa'yla İlyas öğrencilere göründü. İsa'yla konuşuyorlardı.
5Petrus İsa'ya, «Rabbî, burada bulunmamız ne iyi oldu! Üç çardak
kuralım: biri sana, biri Musa'ya, biri de İlyas'a» dedi. 6Ne
söyleyeceğini bilmiyordu. Çünkü çok korkmuşlardı.
7Bu sırada bir bulut gelip onları gölgeledi. Buluttan gelen bir
ses, «Sevgili Oğlum budur, O'nu dinleyin!» dedi.
8Öğrenciler birden çevrelerine baktılar, ama bu kez yanlarında
İsa'dan başka kimseyi göremediler.
9Dağdan inerlerken İsa onları, İnsanoğlu ölümden dirilmeden orada
gördüklerini hiç kimseye söylememeleri için uyardı. 10Bu uyarıya
uymakla birlikte kendi aralarında, «Ölümden dirilmek ne demek?»
diye tartışıp durdular.
11İsa'ya, «Din bilginleri neden önce İlyas'ın gelmesi gerektiğini
söylüyorlar?» diye sordular.
12O da onlara şöyle dedi: «Gerçekten de önce İlyas gelir ve her
şeyi yeniden düzene koyar. Ama nasıl oluyor da İnsanoğlu'nun çok
acı çekeceği ve hiçe sayılacağı yazılmıştır? 13Size şunu söyleyeyim,
İlyas geldi bile, ve onun hakkında yazılmış olduğu gibi, ona
yapmadıklarını bırakmadılar.»
14Öteki öğrencilerin yanına döndüklerinde, onların çevresinde
büyük bir kalabalığın toplandığını, birtakım din bilginlerinin
onlarla tartıştığını gördüler. 15Kalabalık İsa'yı görünce büyük bir
şaşkınlığa kapıldı ve koşup O'nu selamladı.
16İsa öğrencilerine, «Onlarla ne tartışıyorsunuz?» diye sordu.
17Halktan biri O'na, «Öğretmenim» diye karşılık verdi, «dilsiz
bir ruha tutsak olan oğlumu sana getirdim. 18Ruh onu nerede
yakalarsa yere çarpıyor. Çocuk ağzından köpükler saçıyor, dişlerini
gıcırdatıyor ve kaskatı kesiliyor. Ruhu kovmaları için
öğrencilerine başvurdum, ama başaramadılar.»
19İsa onlara, «Ey imansız kuşak!» dedi. «Sizinle daha ne kadar
kalacağım? Size daha ne kadar katlanacağım? Getirin çocuğu bana!»
20Çocuğu kendisine getirdiler. Ruh, İsa'yı görür görmez çocuğu
şiddetle sarstı; çocuk yere düştü, ağzından köpükler saçarak
yuvarlanmaya başladı.
21İsa çocuğun babasına, «Bu hal çocuğun başına geleli ne kadar
oldu?» diye sordu.
«Küçüklüğünden beri böyle» dedi babası. 22«Üstelik ruh onu
öldürmek için birçok kez ateşe ya da suya attı. Elinden bir şey
gelirse, bize yardım et, halimize acı!»
23İsa ona, «Elimden gelirse mi? İman eden biri için her şey
mümkün!» dedi.
24Çocuğun babası hemen, «İman ediyorum, imansızlığımı yenmeme
yardım et!» diye feryat etti.
25İsa, halkın koşuşup geldiğini görünce kötü ruhu azarlayarak,
«Sana buyuruyorum, dilsiz ve sağır ruh, çocuğun içinden çık ve ona
bir daha girme!» dedi.
26Bunun üzerine ruh bir çığlık attı ve çocuğu şiddetle sarsarak
çıktı. Çocuk ölü gibi hareketsiz kaldı, öyle ki oradakilerin
birçoğu, «Öldü!» diyordu. 27Ama İsa elinden tutup kaldırınca, çocuk
ayağa kalktı.
28İsa eve girdikten sonra öğrencileri özel olarak O'na, «Biz kötü
ruhu neden kovamadık?» diye sordular.
29İsa onlara, «Bu tür ruhlar ancak duayla[ç] kovulabilir» cevabını
verdi.
30Oradan ayrılmış, Celile bölgesinden geçiyorlardı. İsa hiç kimsenin bunu bilmesini istemiyordu. 31Öğrencilerine ders verirken şöyle diyordu: «İnsanoğlu, insanların eline teslim edilecek ve öldürülecek, ama öldürüldükten üç gün sonra dirilecek.» 32Onlar bu sözleri anlamıyor, İsa'ya soru sormaktan da korkuyorlardı.
33Kefernahum'a vardılar. Eve girdikten sonra İsa onlara, «Yolda
aranızda neyi tartışıyordunuz?» diye sordu. 34Hiç birinden ses
çıkmadı. Çünkü yolda aralarında kimin en büyük olduğunu
tartışmışlardı.
35İsa oturup Onikileri yanına çağırdı. Onlara şöyle dedi:
«Birinci olmak isteyen en sonuncu olsun, herkesin hizmetkârı
olsun.»
36-37Küçük bir çocuğu alıp orta yere dikti, sonra onu kucağına
alarak onlara şöyle dedi: «Böyle bir çocuğu benim adım uğruna kabul
eden, beni kabul etmiş olur. Beni kabul eden de beni değil, beni
göndereni kabul etmiş olur.»
38Yuhanna O'na, «Öğretmenim» dedi, «senin adınla cin kovan birinigördük, ama bizi izleyenlerden olmadığı için ona engel olmaya
çalıştık.»
39«Ona engel olmayın!» dedi İsa. «Çünkü benim adımla mucize yapıp
da hemen ardından beni kötüleyecek kimse yoktur. 40Bize karşı
olmayan, bizden yanadır. 41Size doğrusunu söyleyeyim, Mesih'e ait
olduğunuz için sizlere bir bardak su içiren ödülsüz kalmayacaktır.
42«Kim bana iman eden bu küçüklerden birini günaha düşürürse, boynuna kocaman bir değirmen taşı geçirilip denize atılması kendisi için daha iyi olur. 43-44Eğer elin seni günaha sokarsa, onu kes. Çolak olarak yaşama kavuşman, iki el sahibi olarak sönmez ateşe, cehenneme gitmenden iyidir. 45-46Eğer ayağın seni günaha sokarsa, onu kes. Tek ayaklı olarak yaşama kavuşman, iki ayak sahibi olarak cehenneme atılmandan iyidir. 47Eğer gözün seni günaha sokarsa, onu çıkarıp at. Tanrı'nın Egemenliğine tek gözle girmen, iki göz sahibi olarak cehenneme atılmandan iyidir.
48`Oradakileri kemiren kurt ölmez,
yakan ateş de sönmez.'[d]
49Çünkü herkes ateşle tuzlanacaktır. 50Tuz yararlıdır. Ama tuz tuzluluğunu yitirirse, ona tekrar nasıl tat verebilirsiniz? İçinizde tuz olsun ve birbirinizle barış içinde yaşayın!»